Details, Fiction and جراحی های بیماری پارکینسون

Details, Fiction and جراحی های بیماری پارکینسون

Blog Article

امروزه با استفاده از کاردرمانی در منزل می‌توان بیماری پارکینگسون را به خوبی کنترل کرد. در این روش با استفاده از تمریناتی که توصیه می‌شود، بیمار موردنظر می‌تواند تا حد زیادی از پیشرفت بیماری خود پیشگیری کند.

متاسفانه تا کنون برای از بین رفتن سلول‌ ها دلیل مشخصی به دست نیامده است. بیماری پارکینسون جزو شایع‌ ترین مشکلات دستگاه عصبی در افراد مسن می باشد و غالبا پس از ۵۰ سالگی بروز می نماید.

تماس با نورولوژی

برای درمان بیماری پارکینسون از داروهای مختلف استفاده می‌شود که باعث می‌شود سلول‌های تحلیل رفته دوباره تحریک شوند تا بتوانند دوپامین بیشتری را تحریک کنند و تعادلی در مغز برقرار شود.

  برخی از دانشمندان معتقدند که ویروس ها هم می توانند باعث ابتلا به پارکینسون شوند.

دارو: برای درمان این بیماری می‌توان از داروهایی استفاده کرد که میزان دوپامین را در مغز افزایش می‌دهد. همچنین باید از داروهایی استفاده کرد که تاثیر زیادی روی مواد شیمیایی مغز دارند.

بیماری پارکینسون سلول های گیرنده مواد شیمیایی در مغز را از بین می برد که با گذشت زمان ، منجر به تغییرات چشمگیر و بروز علائم و عوارض می شود.

گفتار درمانی : بسیاری از افرادی که به پارکینسون مبتلا هستند در بلع و قورت دادن غذا مشکل دارند .

داروهای ضد پارکینسون

علائم معمولا در یک سمت بدن ظاهر می‌شوند و درنهایت، به‌سمت دیگر نیز سرایت می‌کنند. علائم پارکینسون بسیار شبیه بیماری‌های دیگری است که روی سیستم عصبی تأثیر می‌گذارند؛ بنابراین مخصوصا اگر علائم فرد خفیف باشد، تشخیص علت اصلی بیماری بیماری پارکینسون در سالمندی زمان‌بر خواهد بود.

 ممکن است نتوان پیشرفت پارکینسون را کند کرد ، اما می توانید بر موانع و عوارض فائق آیید تا در حد امکان کیفیت زندگی بهتری داشته باشید.

در آخر این که نورولوژیست باید حفظ تعادل بیمار را در حالت ایستاده و همراه با هل دادن جزئی بیمار نیز بررسی نماید.

بسیاری از مردم در این مرحله از پارکینسون نمی توانند به تنهایی زندگی کنند زیرا زمان حرکت و زمان واکنش کاهش می یابد.

وراثت : به ندرت اتفاق می افتد که این بیماری از والدین به کودکانشان انتقال یابد. در بیشتر موارد می توان گفت که پارکینسون ارثی نمی باشد. در صورتی که عضو درجه یک خانواده به پارکینسون مبتلا باشد ممکن است ۳ درصد خطر ابتلا را در افراد دیگر خانواده بیشتر کند این بدان معنی است که خواهر ، برادر ، پدر و یا مادر که دارای این بیماری می باشند کمی خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.